سرانجام جنجالی ترین پرونده قتل در دهه 80 - پزشکی مدرن

به گزارش ایران، با کشف پیکر لاله سحرخیزان (همسر ناصر محمدخانی، فوتبالیست مشهور) در روز چهارشنبه 17 مهرماه سال 1381 که با ضربات متعدد چاقو در خانه اش به قتل رسیده بود، پای خدیجه جاهد مشهور به شهلا به این پفراینده بازشد. کارآگاهان اداره آگاهی در ابتدا چند نفری از جمله ناصرمحمد خانی را به عنوان مظنون دستگیر کردند ولی بعد از چند روز با ردگیری حساب ناصرمحمدخانی به نام جدیدی برخورد کردند؛ شهلا جاهد زنی که چکی را به بانک برده و از حساب او پول برداشت کرده است. با دستگیری شهلا جاهد پفراینده رنگ و شکل دیگری به خود گرفت و در این میان سؤالات و برآورد های بسیار زیادی درباره گناهکار بودن یا نبودن شهلا جاهد در افکار عمومی به وجود آمد.

حدود یک سال بعد از دستگیری شهلا در بازپرسی ها اعتراف کرد علاقه زیادی به ناصر محمدخانی داشته و از طرفی به لاله حسادت می کرده و به همین دلیل او را به قتل رسانده است اما طولی نکشید که همه این اعترافات را در جلسه دادگاه رد کرد و گفت:وقتی در حیاط اداره آگاهی با ناصر قدم می زدیم، او به من گفت یک ماه دیگر سال مرگ لاله است. او از من خواست به قتل اعتراف کنم تا آبروی او حفظ شود. ناصر به من گفت برای دریافت رضایت از اولیای دم یعنی 2پسرش و پدر و مادر لاله تمام سعی خود را خواهد کرد. من نمی توانستم مردی را که این قدر عاشق او بودم این طور خوار ببینم. من فقط به خاطر اینکه ناصر بیشتر از این اذیت نشود به این قتل اعتراف کردم.

البته پس دریافت اعترافات در دادگاه باعث نشد تا قاضی پفراینده حکم به بی گناهی او بدهد و در نهایت حکم قصاص او صادر شد؛ اگر چه که وکیل شهلا به این حکم اعتراض کرد. عبدالصمد خرمشاهی وکیل شهلا گفته است: ماجرا در سه یا چهار جلسه پشت سر هم رسیدگی و شهلا محکوم به قصاص شد. ما به این مسأله اعتراض کردیم و این فرایند چند سالی ادامه داشت و مرتب حکم لغو و تأیید می شد. ما با توسل به مستندات قانونی که حق قانونی شهلا بود تا زمانی که قانون اجازه می داد، این فرایند را ادامه دادیم و زمانی که دیگر راهی برای اعتراض وجود نداشت و تقریباً تمام مراحل پفراینده طی شده بود، حکم مجدداً صادر شد. خانم جاهد هیچگاه نگفتند که مرتکب این قتل شده ام. من خیلی اصرار داشتم که حقیقت را به من بگوید و به مواردی هم دسترسی پیدا کردم که نشان دهنده حضور افرادی غیر از خانم جاهد در صحنه جرم بود و برای من مسأله روشنی بود و من به اینکه شهلا مجرم باشد اعتقاد نداشتم بلکه بحث شرکت یا معاونت وی را صحیح می دانستم البته بحث مشارکت را هم بعدها تغییر دادم و بیشتر نظرم به معاونت بود و استدلال و مدارک به قدر کافی برای اثبات این مسأله وجود داشت. این نظر شخصی من است که همچنان به آن معتقدم. خانم جاهد پیش از محاکمه محکوم شده بود و قبل از تشکیل جلسه دادگاه از طریق رسانه ها قاتل معرفی شده بود.

شهلا جاهد حدود ساعت 5 صبح 10 آذر 1389 به دار آویخته و این پفراینده بسته شد.