اندیشکده، فرایند خلاف جهانی سازی برای مقابله با مضرات جهانی سازی شکل گرفته است - پزشکی مدرن

به گزارش گروه بین الملل خبرنگاران، ریچارد هاس، رئیس اندیشکده شورای روابط خارجی آمریکا در مقاله ای با عنوان جدایی از جهانی شدن و نارضایتی های آن که در وبسایت این اندیشکده و همچنین وبسایت پراجکت سندیکیت منتشر شد، نوشت: روابط فزاینده جهانی و رشد عبور افراد، کالاها، انرژی، ای میل ها، سیگنال های رادیو تلویزیونی، اطلاعات، مواد مخدر، تروریست ها، تسلیحات، دی اکسید کرین، غذا و پول و البته ویروس ها اعم از بیولوژیک یا نرم افزاری از مرزهای کشورها، مشخصه های جهانی مدرن است. البته مسئله این است که آیا جهانی سازی به اوج خود رسیده؟ و اگر اینطور است آیا باید مسایل پس از آن را پذیرفت یا دربرابر آن مقاومت کرد.

این مقاله می افزاید: مطمئناً، آدم ها و کالاها همیشه در جهان به وسیله دریاها یا جاده کهن ابریشم در رفت و آمد بوده اند. تفاوت امروز با دیروز در دامنه، سرعت و گوناگونی این جریان است. پیامدهای آنها نیز اهمیت روز افزونی یافته است. اگر رقابت های عظیم بر سر قدرت و چگونگی مدیریت آن در قرن های گذشته به تاریخ شکل داده است، مشخصه دوران معاصر نیز چالش های جهانی و چگونگی رسیدگی به این چالش ها خواهد بود.

به نوشته هاس: جهانی شد نتیجه تکنولوژی مدرن بوده از هواپیماهای جنگنده گرفته تا ماهواره ها و اینترنت و سیاست هایی که بازارها را به روی تجارت و سرمایه گگردده اند. وجود ثبات و بی ثباتی در ارتقای آن نقش داشته است. ثبات به این دلیل که باعث کسب و کار و گردشگری شد و بی ثباتی به این دلیل که مهاجرت و مهاجران را به همراه آورد. بیشتر دولت ها نیز از جهانی سازی به عنوان یک پدیده ای بطور کلی مفید یاد می نمایند و از این رو اجازه می دهند که به فرایند خود ادامه دهد.

وی در ذکر معایب این جهانی سازی نوشت: اما جهانی سازی همانطور که از اشکال مختلف آن روشن است، می تواند مخرب و در عین حال سازنده باشد و در سال های اخیر شمار فزاینده ای از دولت ها و مردم جهان از آن به عنوان یک پدیده خطر آفرین یاد می نمایند. وقتی صحبت تغییرات آب وهوایی، پاندمی (بیماری همه گیر جهانی) و تروریسم به میان می آید، همگی با جهانی سازی تقویت می گردد و دلیلش نیز روشن است اما در حوزه های دیگر مخالفت فزاینده با جهانی سازی پیچیده تر است.

در این مقاله آمده است: تجارت را در نظر بگیرید که می تواند به مشاغل پردرآمدتر در صنایع یا شرکت های صادرات محور یا کشاورزی های صادرات محور می گردد و کالاهایی به همراه می آورد که کیفیت بالاتر و ارزان تر هستند. اما صادرات یک کشور در اصل واردات کشور دیگر به شمار می رود و واردات می تواند فراوری نمایندگان داخلی را پراکنده ساخته و بیکاری را توسعه دهد. در نتیجه مخالفت با تجارت آزاد رشد نموده و منجر به درخواست ها برای تجارت عادلانه و مدیریت شده ای شده که در آن دولت ها نقش عمده ای برای محدودکردن واردات و توسعه صادرات یا در هر دو موضوع ایفا می نمایند.

هاس با اشاره به فرایند معکوس جهانی سازی در دیگر حوزه ها به حوزه اطلاع رسانی پرداخته و می نویسد: فرایند مخالفتی نیز در قبال اطلاع رسانی شکل گرفته است. شاید جریان آزاد اطلاعات به نظر چیز خوبی باشد اما دولت های تمامیت خواه آن را به عنوان تهدیدی برای سلطه سیاسی خود قلمداد می نمایند. اینترنت بیشتر به یک شبکه باریکه تبدیل شده و چین همچون فایروال عظیم در راس این تقابل است و دسترسی به اخبار آنلاین و وبسایت های دیگر را می گیرد تا مطمئن گردد کاربران چینی ها نمی توانند به مطالبی که از نظر سیاسی حساس هستند، دسترسی پیدا نمایند.

جنبه دیگری از فرایند معکوس جهانی سازی به نظر هاس در حوزه مهاجرت است که از دیرباز به عنوان یک پدیده ای بود که از آن استقبال می شد بخصوص در آمریکا که به عنوان بنیاد موفقیت آن در اقتصاد، سیاست، علم و فرهنگ هستند. وی نوشت: اما بسیاری از آمریکایی ها اکنون نگاه بدبینانه ای به مهاجران دارند و آنها را تهدیدی برای شغل، بهداشت عمومی، امنیت و فرهنگ می نگرند و همین تغییر نگرش نیز در بسیاری از اروپا قابل مشاهده است.

بنا بر این مقاله، همه این مسایل فرایند تغییر جهت به سوی جدایی از جهانی شدن را تقویت می نماید. فرایندی که هزینه ها و محدودیت های خود را دارد. مسدود کردن واردات می تواند به تورم و کاهش قدرت انتخاب مشتریان، کاهش فرایند نوآوری منجر شده و دیگران را وادار می سازد با محدودیت واردت در کشور خود، تلافی نمایند. ایده هایی که در جهت بستن و بلوکه کردن ارایه می شوند می توانند خلاقیت را ضعیف نموده و امکان تصحیح اشتباهات سیاسی را می گیرد. جلوگیری از ورود آدم ها در مرزها، نیروی کار ماهر و مورد احتیاج را فرسوده نموده ضمن این که بر مصائب کسانی که از جنگ و گرسنگی و تعقیب گریخته اند، می افزاید.

این کارشناس آمریکایی فرایند جدایی از جهانی شدن را در بعضی حوزه ها ناموفق پیش بینی می نماید و می نویسد: مرزها مانعی در راه تغییرات آب وهوایی نیستند. بستن این مرزها یک کشور را از مریضی ها در امان نگه نمی دارد و حق حاکمیت ضامن امنیت و شکوفایی نیست.

وی در انتهای این مقاله با ارایه پیشنهاد برای برطرف چالش های جهانی سازی، نوشت: اقدام موثر جمعی می تواند خطرات بیماری، تغییرات آب وهوایی، حملات سایبری و تروریسم را پاسخگو باشد. هیچ کشوری به تنهایی نمی تواند امنیت خود را تضمین کند و یکجانبه گرایی روش جدی سیاسی به شمار نمی رود.

وی نوشت: انزواطلبی یک راهبرد نیست و همچنین انکار واقعیت نیز روش خوبی نیست. ما باید فکرهایمان را روی هم بگذاریم. جهانی سازی یک واقعیت غیرقابل انکار است و تنها گزینه این است که چگونه بهترین واکنش را به آن نشان دهیم. جهانی سازی مسئله ای نیست که حکومت ها بخواهند به فکر حل آن باشند بلکه واقعیتی است که باید مدیریت گردد. پذیرفتن تمام عیار فرایند جدایی از جهانی سازی برای مقابله با پدیده جهانی شدن در اصل انتخاب درمان غلط برای یک بیماری است که از خود بیماری خطرناک تر خواهد بود.