کشف رمز و راز نوزاد مومیایی شده - پزشکی مدرن

به گزارش خبرنگاران، این کودک در یک تابوت چوبی در داخل یک دخمه خانواده اتریشی دفن شد، جایی که فرآیند مومیایی کردن بافت نرم او را حفظ نموده بود.

به بدن او سی تی اسکن داده شد که نشانه های آشکاری از ذات الریه و کمبود ویتامین D را نشان داد، در حالی که تاریخ گذاری رادیوکربن روی بافت و پوست انجام شد تا تاریخ های مختلفی در خصوص زمان مرگ او معین گردد.

سوابق تاریخی بعلاوه اطلاعاتی را در خصوص هویت او فاش می نماید، که نشان می دهد او پسر یکی از کنت های استارهمبرگ، یک خانواده اشرافی قرن هفدهم است.

محققان از کلینیک آکادمیک مونیخ-بوگنهاوزن در آلمان به این نتیجه رسیدند که این پسر احتمالاً ریچارد ویلهلم است که در سال 1625 یا 1626 درگذشت.

دکتر آندریاس نرلیچ، نویسنده اصلی این مقاله گفت: طبق داده های ما، نوزاد به احتمال زیاد پس از برپایی دخمه خانواده، اولین پسر [کنت] بود، بنابراین ممکن است مراقبت های ویژه ای صورت گرفته باشد.

کنت های استارهمبرگ یکی از قدیمی ترین خانواده های اشرافی در اتریش هستند و سرداب آن ها در نزدیکی محل سکونتشان در قلعه ویلدبرگ در روستای هلمونسودت واقع شده است.

دخمه حاوی تعداد زیادی از اعضای خانواده بود که همه آن ها در تابوت های فلزی تزئین شده دفن شده بودند، به استثنای یک نوزاد که تابوتش چوبی و بدون علامت بود.

شرایط دفن و مومیایی کردن او بافت او را تا حدی حفظ کرد که بتوان آن را با استفاده از فناوری پیشرفته تجزیه و تحلیل کرد تا اطلاعات بیشتری در خصوص زندگی و مرگ او فاش گردد.

متخصصین دندان های او را آنالیز کردند و طول استخوان های او را مقدار گیری کردند که نشان می دهد کودک در زمان مرگ بین 12 تا 18 ماهه بوده است.

آناتومی بدن نشان داد که کودک پسر، مو های تیره و نسبت به سنش اضافه وزن داشت، که نشان می دهد والدینش به خوبی به او غذا می دادند.

با این حال، زمانی که محققان یک کالبد شکافی مجازی به وسیله سی تی اسکن انجام دادند، دیدند که دنده های او بدشکل شده است که به آن تسبیح راشیتیک می گویند، که معمولاً در راشیتیسم شدید یا اسکوربوت دیده می گردد.

این نشان می دهد که اگرچه او غذای کافی برای افزایش وزن دریافت می کرد، اما همچنان به مقدار کافی سوءتغذیه داشت که به یکی از این بیماری ها مبتلا شد؛ بنابراین اعتقاد بر این است که نتیجه کمبود ویتامین D به دلیل پنهان بودن از نور خورشید است.

به گزارش خبرنگاران، نویسندگان می گویند که در دوره رنسانس، افراد دارای رتبه اجتماعی بالا از قرار گرفتن در معرض نور خورشید اجتناب می کردند، زیرا از اشراف زادگان انتظار می رفت پوست سفید داشته باشند، و این در خصوص نوزادان کوچک نیز صدق می کرد.

در حالی که استخوان های او به گونه ای که معمولاً برای افرادی که از راشیتیسم رنج می برد، خم نشده بودند، سن تقریبی او نشان می دهد که او قبل از اینکه به مقدار کافی برای راه رفتن یا خزیدن به سن کافی برسد مرده است، که منجر به این تغییر شکل می گردد.

بچه ها مبتلا به راشیتیسم در برابر ذات الریه آسیب پذیرتر هستند و سی تی اسکن بعلاوه نشان داد که او از التهاب ریه رنج می برده است. در نتیجه، محققان تشخیص دادند که این احتمالاً دلیل مرگ او بوده است، اما کمبود تغذیه ای او ممکن است در این امر نقش داشته باشد.

در حالی که در استخوان های جمجمه او نیز تغییر شکل وجود داشت، تصور می گردد که این تغییر شکل پس از مرگ او ادامه داشته است، زیرا هیچ شکستگی استخوان، به جای مانده خون یا آسیب بافتی وجود نداشت؛ بنابراین فرض می گردد که این نتیجه تابوت تخت و باریک او است که به مقدار کافی برای بدن او بزرگ نبود.

وقتی نوبت به کشف هویت کودک رسید، سرنخ های بیشتری وجود داشت که می توان از بقایای این کودک برداشت کرد.

آنالیز تخصصی لباس او نشان داد که او در یک کت بلند و کلاهدار ساخته شده از ابریشم گران قیمت دفن شده است.

سوابق بعلاوه نشان می دهد که دخمه در حدود سال 1600 مورد بازسازی قرار گرفته است و احتمالاً پس از آن پسر دفن شده است.