کشف تاریخ ساز دانشمندان: هپارین، پادزهر مقرون به صرفه و دردسترس مار کبرا - پزشکی مدرن

غزال زیاری: تحقیقات اخیر حکایت از آن دارد که هپارین، ماده ای مقرون به صرفه قیمت که از آن برای رقیق کردن خون استفاده می گردد، می تواند در حکم پادزهری برای زهر مار کبرا وارد عمل گردد.

گرگ نیلی استاد دانشگاه سیدنی دراین باره شرح داد: این کشف می تواند آسیب های وحشتناک ناشی از نکروز (مرگ بافت بدن) را که درنتیجه نیش مار کبرا رخ می دهد، به شدت کاهش دهد و حتی ممکن است روند پیشروی سم در بدن را کاهش دهد و همین منجر به افزایش شانس بقا خواهد شد.

محققان با بهره گیری از تکنولوژی ویرایش ژن CRISPR درصدد شناسایی راه هایی برای مهار کردن زهر کبرا برآمدند و با استفاده از هپارین و داروهای مرتبط با این هدف، نشان دادند که این گونه می توان روند نکروز ناشی از نیش کبرا را متوقف کرد.

تیان دو، دانشجوی دکترای دانشگاه سیدنی گفت: هپارین، مقرون به صرفه و در همه جا موجود است و جزو داروهای ضروری در لیست سازمان بهداشت جهانی به شمار می رود. حالا و بعد از آزمایش های موفقیت آمیز انسانی، می توان به سرعت از آن به عنوان دارویی مقرون به صرفه، ایمن و مؤثر برای درمان نیش کبرا استفاده کرد.

محققان درعین حال با استفاده از CRISPR به جستجوی ژن های انسانی که زهر کبرا برای ایجاد نکروز و از بین بردن بافت اطراف محل نیش به آن ها احتیاج دارد، پرداختند. یکی از چیزهایی که سم در بدن انسان مورد هدف قرار می دهد، آنزیم های مورداحتیاج برای فراوری مولکول های مرتبط با هپاران و هپارین است.

هپاران روی سطح سلول است و هپارین در جریان واکنشی ایمنی آزاد می گردد. ساختار مشابه آن ها به این معناست که سم می تواند به هر دو متصل گردد. بدین ترتیب دانشمندان از این یافته، برای ساخت پادزهری وارد عمل شدند که می تواند روند نکروز در سلول های انسان و موش را متوقف کند.

در حال حاضر پادزهرهایی برای نیش مار کبرا مورداستفاده قرار می گیرد که بر اساس فناوری های قرن نوزدهم فراوری می شوند؛ اما حالا داروهای هپارینوئیدی به عنوان پادزهر فریب عمل می نمایند.

با پر کردن محل گزش با سولفات هپارین یا مولکول های هپارینوئیدی مرتبط، پادزهر به سموم درون زهر که باعث آسیب بافتی می شوند متصل شده و آن ها را خنثی خواهد نمود.

پروفسور نیکلاس کازول از دانشکده پزشکی گرمسیری لیورپول گفت: یافته های ما هیجان انگیزند؛ چراکه پادزهرهای فعلی تا حد زیادی در برابر مسمومیت شدید موضعی که باعث تورم پیش رونده دردناک، تاول و نکروز بافت اطراف محل گزش است، بی اثرند. این ها ممکن است حتی منجر به از دست رفتن عملکرد اندام، قطع عضو و ناتوانی مادام العمر شوند.

منبع: sci

54321