چطور به آدم هایی که استرس ناشی از ماسک زدن پیدا می کنند، کمک کنیم؟ - پزشکی مدرن

از وبسایت ویکی پدیا دیدن نمایید.

اما آدم هایی که ماسک نمی زنند، چند دسته اند. یک دسته آدم های بی قیدی هستند که کلا برای نشان دادن تفاوت و بی اعتنایی خود، دوست دارند که رفتاری نمایشی داشته باشند و تافته جدابافته باشند. اینها گاه و بیگاه مطالب بی اعتباری را که در شبکه های اجتماعی می بینند، پررنگ تر، مطرح می کنند و هنوز هم اگر پای صحبتشان بنشینی، بیماری را انکار می کنند.

دسته دیگری هستند که به اهمیت بیماری معترف هستند و می دانند که با نزدن ماسک، خطر می کنند، اما کلا اینها آدم هایی هستند که بسیار بی نظم و تکانشی عمل می کنند. آنها واقعا ممکن است صبح هنگام خروج از منزل ماسکی دم دست نداشته باشند. آنها گاهی از خودشان حفاظت می کنند و گاهی هم نه.

اما ما دسته ای داریم که واقعا از نظر روانی ماسک زدن برایشان سخت است. متاسفانه تا حال حاضر نتوانسته ایم کمکی برای مشاوره و کم کردن این دسته از مردم ارائه بدهیم.

این دسته واقعا دچار تنش عصبی و حتی حملات هراس یا پانیک متعاقب زدن ماسک می شوند، تعداد ضربان قلبشان بالا می رود، تنگی نفس پیدا می کنند، احساس فشار در قفسه سینه می کنند و عرق ریزش و گیجی پیدا می کنند.

پس علیرغم اینکه می دانند ماسک نزدن آنها را در معرض خطر قرار می دهد، آنقدر مشکلشان از نظر روانی سخت است که از خیر زدن ماسک می گذرند.

برخی از اینها، اصلا بیماری کلاستروفوبی claustrophobia دارند، یعنی از فضای بسته می ترسند و چون ماسک، یک نوع فضای بسته ذهنی ایجاد می کند و دیگر آن حس باز قبلی را ندارند، دچار هراس بیش از حد یا فوبی می شوند.

اما واقعا چه می شود کرد؟

ماسک مناسب و راحت برای خودتان را پیدا کنید

یک راه این است که این دسته بگردند و ماسکی پیدا کنند که با آن راحت باشند. مثلا جنس ماسک، شیوه نصب آن روی صورت و حتی رنگ و طراحی ماسک برایشان دلخواه باشد.

کم کم به ماسک عادت کردن

اجباری نیست که با زدن ماسک در محیط خارج از خانه به مدت طولانی، خود را به ماسک زدن عادت بدهید. اگر واقعا مشکل دارید، سعی کنید که در خانه که آسایش ذهنی برای شما دارد، دقایق کوتاهی ماسک بزنید، تا کم کم عادت کنید.

چالش با افکار اضطرابی

با افکار اضطرابی و از جمله اضطراب ناشی از ماسک می شود با تکنیک هایی مانند CBT با رفتاردرمانی شناختی مبارزه کرد.

برخی ها افکار وسواسی نادرستی پیدا می کنند که ناخودآگاه باعث اضطرابشان می شود. مثلا با اینکه می دانند ماسک جریان اکسیژن ورودی به بدن را کم نمی کند و این خبرها نادرست هستند، مشغولیت ذهنی ناخودآگاهی پیدا می کنند. با تکنیک هایی می شود به این دسته از مردم آرامش داد، مثلا به آنها مرتب گوشزد کرد که پس چرا کارد درمان که 100 سال است مرتب از ماسک در شرایط مختلف استفاده می کنند، تا حالا دچار مسئله ای به خاطر ماسک زدن، نشده اند. باید از بیماران خواست در شرایط ریلیکسیشن، جملاتی مؤید نقش مثبت ماسک را پیش خودشان تکرار کنند.

خلاصه اینکه نباید همه کسانی را که ماسک نمی زنند، با یک چوپ راند و برخی از این مردم واقعا نیازمند مشاوره و راهنمایی هستند تا سرزنش.

منبع