سنتور، ساز خوش نوای پارسی - پزشکی مدرن

سنتور یکی از سازهای زهی - کوبه ای اصیل ایرانی است که شکلی ذوزنقه ای دارد و با ضربه های دو زخمه بر روی سیم های آن نواخته می گردد.

متداول ترین نوع سنتور دارای 72 سیم است که در دسته های 4 تایی به 18 دسته افقی تقسیم می شوند.

این ساز که نوایی بسیار زیبا دارد، از قدیمی ترین سازهای ایرانی است که قدیمی ترین نشانه به جای مانده از آن در سنگ تراشی های آشور و بابلی ها، مربوط به قرن ششم پیش از میلاد مشاهده شده است.

ساز سنتور از ایران به کشورهای دیگر هم راه یافته است. این ساز در کشور چین یان کین، در اروپای شرقی دالسی مر، در انگلستان باتر فلای ، در آلمان و اتریش مک پر، در هندوستان سنتور، در کامبوج فی و در آمریکا زیتر نامیده می گردد که هر کدام از این سازها شباهت هایی با سنتور اصیل ایرانی دارند.

سنتور امروزه از چوب گردو ساخته می گردد، اما در گذشته از چوب های فوفل و آزاد هم ساخته می شده است.

نوازندگی سنتور از طریق دو چوب نازک انجام می گردد که به آن ها مضراب یا زخمه می گویند.

از معروف ترین نوازنده های سنتور در ایران می توان به محمد صادق خان، پشنگ کامکار، پرویز مشکاتیان، حبیب سماع حضور و فرامرز پایور یاد کرد.

اگر قصد دارید با این ساز بیشتر آشنا شوید و نمونه های با ارزشی از آن را از نزدیک ببینید، حتما به موزه موسیقی ایران سر بزنید. اگر تجربه حضور در این موزه را دارید، نظر خود را با خبرنگاران و خوانندگان ما در میان بگذارید.