شکستگی لگن چیست - پزشکی مدرن

شکستگی لگن می تواند به نوع و شدت آسیب وارد شده بستگی داشته باشد و تأثیرات گسترده ای بر عملکرد روزانه و کیفیت زندگی فرد داشته باشد. تشخیص زودهنگام و درمان مناسب این نوع شکستگی ها به به وسیله یک جراح متخصص لگن از اهمیت بالایی برخوردار است تا از عوارض جدی تر جلوگیری شود و بهبودی سریع تر ممکن شود.

علل بروز شکستگی لگن

شکستگی لگن معمولاً در نتیجه ضربه های شدید و پرانرژی به ناحیه لگن ایجاد می شود. یکی از شایع ترین علل آن تصادفات رانندگی است، به ویژه تصادفات خودروهای سنگین مانند کامیون ها و اتوبوس ها که می توانند نیروی زیادی را به لگن وارد نمایند.

سقوط از ارتفاع نیز عامل دیگری مهم است، به ویژه در افراد مسن که استخوان های آن ها به علت پوکی استخوان شنماینده تر شده اند. ورزش های پرخطر مانند فوتبال، هاکی و دوچرخه سواری نیز می توانند منجر به شکستگی لگن شوند، به خصوص اگر از تجهیزات حفاظتی مناسب استفاده نشود.

علاوه بر این، ضربه های مستقیم مانند ضربه های ورزشی یا حمله های فیزیکی نیز می توانند به این نوع شکستگی منجر شوند. بعضی شرایط پزشکی مانند پوکی استخوان، سرطان استخوان و یا عفونت های استخوانی نیز می توانند استحکام استخوان ها را کاهش داده و احتمال شکستگی لگن را افزایش دهند.

در نهایت، سن بالاتر نیز به علت کاهش انعطاف پذیری و قدرت استخوان ها، خطر ابتلا به شکستگی لگن را افزایش می دهد.

علائم شکستگی لگن

شکستگی لگن با مجموعه ای از علائم تعیین همراه است که می تواند نشان دهنده وجود آسیب جدی در این ناحیه باشد. یکی از اولین و شایع ترین علائم، درد شدید در ناحیه لگن است که با حرکت یا فشار بر روی آن تشدید می شود.

این درد ممکن است به سمت پایین تر در ناحیه باسن، ران ها یا حتی پاها منتشر شود. تورم و کبودی در ناحیه آسیب دیده نیز از دیگر نشانه های این نوع شکستگی است که معمولاً در چند ساعت اول پس از وقوع حادثه ظاهر می شود.

احساس ناپایداری یا عدم توانایی در ایستادن و حرکت نیز می تواند نشان دهنده شکستگی لگن باشد؛ افراد ممکن است نتوانند وزن بدن خود را به طور کامل بر روی ساقه ای از پاها قرار دهند. در بعضی موارد، تغییر شکل قابل مشاهده در ناحیه لگن نیز ممکن است وجود داشته باشد که نشان دهنده جابه جایی استخوان ها است.

علاوه بر این، افراد مبتلا ممکن است احساس بی حسی یا ضعف در پاها داشته باشند که نشان دهنده آسیب عصبی همراه با شکستگی است. این علائم در مجموع نشان دهنده احتیاج فوری به مراجعه به پزشک و انجام ارزیابی های دقیق پزشکی می باشند.

تشخیص شکستگی لگن

تشخیص شکستگی لگن شامل معاینه بالینی دقیق و انجام تصویربرداری های پزشکی است. پزشک ابتدا با آنالیز علائم و انجام معاینه فیزیکی، احتمال شکستگی لگن را ارزیابی می نماید.

رادیوگرافی ساده معمولاً اولین گام در تشخیص این نوع شکستگی ها هستند که می توانند شکستگی های ساده یا پیچیده را نشان دهند. در مواردی که رادیوگرافی کافی نباشد، سی تی اسکن یا ام آر آی می توانند جزئیات بیشتری از ساختار استخوانی لگن ارائه دهند و به تشخیص دقیق تر یاری نمایند.

علاوه بر این، آزمایش های خونی نیز ممکن است برای ارزیابی شرایط عمومی بیمار و آنالیز وجود هرگونه عفونت یا التهاب همراه انجام شوند. در نهایت، ارزیابی شرایط عروقی و عصبی ناحیه لگن نیز اهمیت دارد تا از وجود آسیب های جدی تر مانند خونریزی داخلی یا آسیب های عصبی مطمئن شد.

درمان شکستگی لگن

درمان شکستگی لگن به نوع و شدت شکستگی بستگی دارد و می تواند شامل روش های غیرجراحی و جراحی باشد. در شکستگی های ساده که بدون جابه جایی استخوان ها هستند، درمان معمولاً غیرجراحی است. این شامل استراحت کامل، استفاده از دستگاه های یاریی مانند واکر یا عصا، و فیزیوتراپی برای بازگرداندن قدرت و انعطاف پذیری لگن می شود. داروهای ضد درد نیز برای کنترل درد مورد استفاده قرار می گیرند.

در موارد پیچیده تر که جابه جایی استخوان ها یا عدم ثبات لگن وجود دارد، جراحی ممکن است ضروری باشد. روش های جراحی شامل فیکساسیون داخلی با استفاده از پیچ ها، پلاک ها و نوارهای فلزی برای تثبیت استخوان ها در محل صحیح می باشد.

بعضی موارد ممکن است احتیاج به پیوند استخوان یا استفاده از پروتز لگن داشته باشند. پس از جراحی، دوره بهبودی شامل استراحت، فیزیوتراپی و تمرینات تقویتی است تا حرکت و عملکرد طبیعی لگن بازشود.

سیاه شدن سر استخوان ران یکی از عوارض این شکستگی است که در صورتی که ایجاد شود ممکن است بیمار احتیاج به جراحی تعویض مفصل لگن پیدا کند.

مراقبت های بعد از درمان نیز شامل پایش منظم به وسیله پزشک برای اطمینان از بهبود صحیح استخوان ها و جلوگیری از عوارض جانبی مانند عفونت یا کمبود خون است. علاوه بر این، تغییرات در سبک زندگی مانند افزایش فعالیت های فیزیکی ملایم و استفاده از مکمل های کلسیم و ویتامین D برای تقویت استخوان ها توصیه می شود. حمایت های روانی نیز برای یاری به بیماران در مواجهه با درد و محدودیت های ناشی از شکستگی لگن اهمیت دارد.

پیشگیری از شکستگی لگن

پیشگیری از شکستگی لگن شامل اتخاذ تدابیر ایمنی و حفظ سلامت استخوان ها است. یکی از مهم ترین راه های پیشگیری، تقویت استخوان ها به وسیله مصرف مواد غذایی غنی از کلسیم و ویتامین D است که به افزایش استحکام استخوان ها یاری می نماید.

ورزش های مقاومتی و تمرینات وزنه برداری نیز می توانند به تقویت عضلات اطراف لگن و افزایش پایداری استخوان ها یاری نمایند. در محیط های پرخطر مانند جاده ها، استفاده از کمربند ایمنی و تجهیزات حفاظتی مناسب در خودروها بسیار لازم است. برای افراد مسن، حذف عوامل لغزش زا در خانه مانند فرش های لغزنده و استفاده از دستگیره های ایمنی در حمام می تواند از سقوط های ناخواسته جلوگیری کند.

بعلاوه، مدیریت بیماری های مزمن که ممکن است باعث کاهش استحکام استخوان ها شوند، از جمله پوکی استخوان، نقش مهمی در پیشگیری از شکستگی لگن دارد. در نهایت، آگاهی عمومی درباره خطرات و روش های ایمنی می تواند به کاهش مقدار وقوع این نوع آسیب ها یاری شایانی کند.