مرگ دردناک راهدار فداکار در جاده برفی - پزشکی مدرن

به گزارش همشهری، آن ها پس از سرکشی از راهدارخانه های بین راه شب را هم در همانجا استراحت کردند؛ اما صبح شنبه وقتی قصد بازگشت داشتند حادثه ای رخ داد. یک کامیون کشنده که حامل تانکر بود به علت لغزنده بودن جاده قیچی نموده و واژگون شده بود.

به نظر می رسید که چند لحظه بیشتر از این حادثه نمی گذرد. معاون راهداری از خودرو پیاده شد و در جاده کمی به عقب برگشت تا توجه خودرو هایی را که به محل حادثه نزدیک می شدند جلب کند و آن ها سرعت شان را کم نمایند. همزمان راهدار وظیفه شناس که پشت فرمان بود هم خودرو را کنار جاده رها کرد و با عجله خودش را به راننده تریلی واژگون شده رساند تا از شرایط او باخبر گردد. در همین لحظات بود که چند اتوبوس از راه رسیدند.

معاون راهداری با اشاره دست از آن ها می خواست سرعت شان را کم نمایند، اما یکی از اتوبوس ها به شکل سطحی با او برخورد کرد. حادثه بزرگ تر، اما چند لحظه بعد رخ داد. زمانی که اتوبوس دیگری با سرعت به محل حادثه نزدیک شد و راننده نتوانست خودرواش را کنترل کند و درست در زمانی که صفدر شریفی برای برداشتن وسیله نزدیک خودروی راهداری آمده بود با شدت به او برخورد کرد. این تصادف در یک چشم بهم زدن رخ داد و راهدار وظیفه شناس دچار صدمات زیادی شد. با اینکه دقایقی بعد او به مرکز درمانی منتقل شد، اما پیش از رسیدن به آنجا و در میانه راه جانش را از دست داد.

همکاری که وظیفه شناس بود

محمد مومنی، یکی از همکاران شریفی در این باره می گوید: از دست دادن صفدر شریفی برای ما تلخ و ناگوار است. او و همه همکارانم در راهداری برای خدمت رسانی به مردم جان شان را کف دست شان گرفته اند و متأسفانه هرسال، به خصوص در فصل سرما که بارش برف جاده ها را دچار مشکل می نماید شاهد ازدست دادن همکاران مان هستیم.

او در ادامه می گوید: در این حادثه هم صفدر شریفی برای نجات جان راننده تانکر جان خودش را از دست داد. او وقتی دید تانکر واژگون شده برای نجات راننده سراغ او رفت، اما خودش دچار حادثه شد و جانش را از دست داد و در ادامه معلوم شد راننده تانکر هم جان باخته است. صفدر شریفی از نیرو های وظیفه شناس و فداکار راهداری بود. یادم می آید سال گذشته که برف سنگینی باریده بود او 72ساعت مداوم همراه با مدیرکل راهداری در جاده ها بودند به مردم یاری می کردند و کوشش داشتند راه را باز نمایند.

پدرم عاشق خدمت به مردم بود

حالا با گذشت چند روز از جان باختن این راهدار وظیفه شناس اعضای خانواده اش بیشتر از همواره جای خالی او را احساس می نمایند. میلاد فرزند بزرگ او می گوید: پدرم حدود 20 سال در راهداری کار می کرد و عاشق خدمت به مردم بود. بار ها در برف و سرما به خودرو هایی که در جاده گرفتار شده بودند یاری می کرد و برای شان زنجیرچرخ می بست.

او در ادامه می گوید: پدرم همه عمرش را برای ما گذاشته بود. همواره من و خواهر کوچک ترم را نصیحت می کرد که به هر قیمتی که شده درسمان را بخوانیم. آخرین مرتبه یک روز قبل از حادثه پدرم را دیدم و چهره اش در ذهنم حک شده است. ازدست دادن او برای ما سخت است و نمی دانیم چطور با این غم بزرگ کنار بیاییم.